Μυνημα από Αναστασια Χαλαρη,
24 Μαρτιου 2020
Χαιρομαι πολυ που κλείσαν τα σχολεία. Και πιο πολυ απο μενα χαίρονται οι ίδιοι οι μαθητές και οι δάσκαλοι. Για λογους που οι περισσότεροι γνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε.
Χαιρομαι πολυ που κλείσαν οι περισσοτερες επιχειρήσεις. Ιδιως μιας και οι περισσοτερες δεν ειχαν λογο υπαρξης. Και πιο πολυ απο μενα χαίρονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που κάθονται επιτελους σπιτι τους, με τις οικογένειες τους. Ελπιζω μετα απ ολο αυτο η ανθρωπότητα να στραφεί σε καινουργια επαγγέλματα και να μη χρειαζεται κανενα τεχνητο μέσο οικονομικο η αλλο για να επιβιώνει. Να υπαρχουν ολα οσο πραγματικα χρειαζόμαστε σε αφθονία, για ολους κι ο καθένας να κανει αυτο που πραγματικα θελει η καρδια του. Κανεναν ανθρωπο στη γη να μην τον απασχολει το ζην, αλλα το ευ ζην. Ολοι να πλέουμε σε πελάγη υγειας και αγαπης. Αυτο τον κοσμο ονειρευομαι.
Χαιρομαι πολυ που σταμάτησαν οι άσκοπες μετακινήσεις. Αληθεια πόση βαβουρα εκει εξω απο αυτοκίνητα, μμμ, ανθρώπους που πανε κ έρχονται βιαστικά και δίχως νοημα απο δω κι απο κει. Και πιο πολυ απο μενα χαίρονται οι ίδιοι, που επιτελους καποιος τους ειπε να κάτσουνε σπιτι. Οτι δεν χρειαζεται να διασχίζουν ουτε τον ουρανο, ουτε και τη γη για να «φτάσουν καπου», για να «βρουν κατι». Ποσο μαλλον να κανουν χιλιομετρα για να πανε σε μια ανουσια δουλεια, εκπληρώνοντας ενα ανούσιο επαγγελμα, ειτε για να ζήσουνε απ αυτο, ειτε για να αποδείξουν κατι, ειτε απο ψυχαναγκασμό. Οτιδήποτε δηλαδη περα απο αγνή θεληση, επιθυμία και παθος γι αυτο, ειναι επιβλαβες για εμας και τους συνανθρωπους μας. (Μακαρι να σταματούσαν και τα λεωφορεία να πηγαινοέρχονται μιας και τα περισσότερα πανε κ έρχονται άδεια λογω καραντίνας και να λειτουργούσαν μονο οσα χρειάζονται). Καλα ταξίδια λοιπον ευχομαι στο βυθό μας, στο κέντρο μας! Και σύντομα ευχομαι (ακομα και διαγαλαξιακα) ταξίδια αναψυχής μονο, κι όπου επιθυμεί ο καθένας!
Χαιρομαι που όσοι ειναι υποχρεώμενοι ακομα να εργάζονται εξω απ το σπιτι, τουλαχιστον δεν εχουν να αντιμετωπίσουν ολη αυτη τη κινηση στους δρόμους και τα νευρα του καθενός. Και ευχομαι να μη φοβούνται. Και μερα με τη μερα που περναει να διαπιστώνουν οι ίδιοι βιωματικά οτι εξακολουθούν να ειναι υγιείς.
Χαιρομαι πολυ που καθαρίζει η ατμοσφαιρα σιγα σιγα. Που δεν εχουμε σε αφθονία υλικά αγαθα, ασχέτως απ την καταναλωτική μας δυνατότητα και ορμή, αλλα εχουμε οι περισσότεροι άφθονο χρονο με τον εαυτο μας και τις οικογένειες μας. Ελπίζω ολοι να εκμεταλλευτούν αυτο τον χρονο προς όφελος τους, να ειναι χαρούμενοι, να εκπέμπουν αγαπη και να αρχίσουν να βλέπουν πλεον καθαρα ολα οσα δεν αναβαθμίζουν ουσιαστικα τη ζωη τους, την ύπαρξη τους και να τα απορρίψουν.
Ευχομαι να καταλαβαίνουμε οτι η διαφθορά, η απληστία, το μισος, και αλλα τετοια, οτι δεν ειναι προνόμια μερικών, ουτε πανε με το επαγγελμα, ουτε με τη τάξη, ουτε με τη κοινωνικοοικονομική κατασταση, ουτε με τη πολιτική, αλλα οτι ειναι «προνόμια» του ανθρώπου. Και ετσι να σταματήσουμε να συσπειρωνόμαστε σε ομάδες και να τα βάζουμε συνεχως η μια με την αλλη. Η ζωη μας ολη εχει γινει ενα γήπεδο ποδοσφαίρου. Φανατισμός, κατακραυγή και ανθρωποφαγία. (Και τουλαχιστον να αφήναμε τα καημένα τα ζωάκια εξω απ αυτα καλα θα ήταν)
Χαιρομαι που επιτελους δόθηκε η ευκαιρία σε τοσο κοσμο να ασχοληθεί ουσιαστικα με τη θωράκιση της υγειας του, και να στραφεί σε πιο υγιεινές επιλογές τροφης και στη φροντίδα του σώματος του, εστω με την απειλή του κορονοϊού. Ελπιζω να θυμηθούμε μεσα σε ολα αυτα κι οτι η υγεια ειναι μια κατασταση νού και ψυχικής ισορροπίας, ακομα και επιλογής θα ελεγα αν μου το επιτρέπετε.
Εαν θελουμε να δουμε την αλλαγη να ερχεται, πρεπει οι ίδιοι μας να αλλάξουμε. Να καθαρίσουμε τη σκεψη μας και τη ψυχη μας. Να εξαγνιστούμε απο καθε τι κακο, που δεν οφελεί κανεναν. Δεν μπορει να ερθει η ειρηνη μεσα απ το πόλεμο που εφαρμόζουμε καθημερινά οι ίδιοι στη ζωη μας και στις ζωες των αλλων. Ειναι σχήμα οξύμωρο. Και στη γλώσσα και στη πραξη.
Λυπαμαι για όσους εχουν βυθιστεί στο φόβο και στην αγωνία, χωρις να συντρέχει πραγματικα λόγος για εκείνους. Και που χάνουν το «τωρα» τους για κατι που ενδεχομένως δεν θα πλήξει ουτε τους ίδιους ουτε και τις οικογένειες τους. Και για όσους χανονται καθε μερα και καθε ωρα, απ τον κορονοϊο ή απο οτιδήποτε αλλο, δεν ξερω αν πρεπει να λυπόμαστε η οχι. Ενα ταξιδι ειναι η ζωη που κάποτε θα τελειωσει, για ολους μας. Ο σκοπός ειναι να ζησουμε για οσο ζησουμε. Και να ζούμε εν αγαπη, εν ειρηνη και εν αρμονια ο ενας με τον αλλο, με τον εαυτο μας και τη φυση. Μια ζωη μεσα στο φόβο, το μισος και την αποστροφή δεν ειναι ζωη, αυτο ειναι θάνατος.
Κλείνοντας, θελω να πω οτι το ξέσπασμα αυτο του κορονοϊού αναμφίβολα για μενα ειναι ενα μέσο που φέρνει την αλλαγη. Πολλα λεγονται, πολλα ακούγονται. Δεν χρειαζεται να κανουμε παντα επίκληση στις αυθεντίες. Καθε ενας απο μας εαν θελει μπορει να ρωτήσει το μεσα του και αυτο ηδη ξερει την απάντηση...Επιλέγω λοιπον το αισιόδοξο σενάριο. Οτι η αλλαγη θα ειναι καλη! Κι ελπιζω να συντονίστουμε ολοι σ αυτο!!!
Μένουμε σπιτι λοιπόν, οχι γιατι πρεπει, αλλα γιατι θελουμε. Γιατι μας εχει λείψει. Κι αν θελουμε να βγούμε μια βόλτα, να βγούμε! Με απόσταση ο ενας απ τον αλλον, οχι για να μη κολλήσουμε, αλλα γιατι ηρθε η στιγμη να ασχοληθεί ο καθένας με τον εαυτο του. Και ετσι θα βοηθησει πραγματικα και τον αλλον.
Αγαπη και Φως
Χαιρομαι πολυ που κλείσαν τα σχολεία. Και πιο πολυ απο μενα χαίρονται οι ίδιοι οι μαθητές και οι δάσκαλοι. Για λογους που οι περισσότεροι γνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε.
Χαιρομαι πολυ που κλείσαν οι περισσοτερες επιχειρήσεις. Ιδιως μιας και οι περισσοτερες δεν ειχαν λογο υπαρξης. Και πιο πολυ απο μενα χαίρονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που κάθονται επιτελους σπιτι τους, με τις οικογένειες τους. Ελπιζω μετα απ ολο αυτο η ανθρωπότητα να στραφεί σε καινουργια επαγγέλματα και να μη χρειαζεται κανενα τεχνητο μέσο οικονομικο η αλλο για να επιβιώνει. Να υπαρχουν ολα οσο πραγματικα χρειαζόμαστε σε αφθονία, για ολους κι ο καθένας να κανει αυτο που πραγματικα θελει η καρδια του. Κανεναν ανθρωπο στη γη να μην τον απασχολει το ζην, αλλα το ευ ζην. Ολοι να πλέουμε σε πελάγη υγειας και αγαπης. Αυτο τον κοσμο ονειρευομαι.
Χαιρομαι πολυ που σταμάτησαν οι άσκοπες μετακινήσεις. Αληθεια πόση βαβουρα εκει εξω απο αυτοκίνητα, μμμ, ανθρώπους που πανε κ έρχονται βιαστικά και δίχως νοημα απο δω κι απο κει. Και πιο πολυ απο μενα χαίρονται οι ίδιοι, που επιτελους καποιος τους ειπε να κάτσουνε σπιτι. Οτι δεν χρειαζεται να διασχίζουν ουτε τον ουρανο, ουτε και τη γη για να «φτάσουν καπου», για να «βρουν κατι». Ποσο μαλλον να κανουν χιλιομετρα για να πανε σε μια ανουσια δουλεια, εκπληρώνοντας ενα ανούσιο επαγγελμα, ειτε για να ζήσουνε απ αυτο, ειτε για να αποδείξουν κατι, ειτε απο ψυχαναγκασμό. Οτιδήποτε δηλαδη περα απο αγνή θεληση, επιθυμία και παθος γι αυτο, ειναι επιβλαβες για εμας και τους συνανθρωπους μας. (Μακαρι να σταματούσαν και τα λεωφορεία να πηγαινοέρχονται μιας και τα περισσότερα πανε κ έρχονται άδεια λογω καραντίνας και να λειτουργούσαν μονο οσα χρειάζονται). Καλα ταξίδια λοιπον ευχομαι στο βυθό μας, στο κέντρο μας! Και σύντομα ευχομαι (ακομα και διαγαλαξιακα) ταξίδια αναψυχής μονο, κι όπου επιθυμεί ο καθένας!
Χαιρομαι που όσοι ειναι υποχρεώμενοι ακομα να εργάζονται εξω απ το σπιτι, τουλαχιστον δεν εχουν να αντιμετωπίσουν ολη αυτη τη κινηση στους δρόμους και τα νευρα του καθενός. Και ευχομαι να μη φοβούνται. Και μερα με τη μερα που περναει να διαπιστώνουν οι ίδιοι βιωματικά οτι εξακολουθούν να ειναι υγιείς.
Χαιρομαι πολυ που καθαρίζει η ατμοσφαιρα σιγα σιγα. Που δεν εχουμε σε αφθονία υλικά αγαθα, ασχέτως απ την καταναλωτική μας δυνατότητα και ορμή, αλλα εχουμε οι περισσότεροι άφθονο χρονο με τον εαυτο μας και τις οικογένειες μας. Ελπίζω ολοι να εκμεταλλευτούν αυτο τον χρονο προς όφελος τους, να ειναι χαρούμενοι, να εκπέμπουν αγαπη και να αρχίσουν να βλέπουν πλεον καθαρα ολα οσα δεν αναβαθμίζουν ουσιαστικα τη ζωη τους, την ύπαρξη τους και να τα απορρίψουν.
Ευχομαι να καταλαβαίνουμε οτι η διαφθορά, η απληστία, το μισος, και αλλα τετοια, οτι δεν ειναι προνόμια μερικών, ουτε πανε με το επαγγελμα, ουτε με τη τάξη, ουτε με τη κοινωνικοοικονομική κατασταση, ουτε με τη πολιτική, αλλα οτι ειναι «προνόμια» του ανθρώπου. Και ετσι να σταματήσουμε να συσπειρωνόμαστε σε ομάδες και να τα βάζουμε συνεχως η μια με την αλλη. Η ζωη μας ολη εχει γινει ενα γήπεδο ποδοσφαίρου. Φανατισμός, κατακραυγή και ανθρωποφαγία. (Και τουλαχιστον να αφήναμε τα καημένα τα ζωάκια εξω απ αυτα καλα θα ήταν)
Χαιρομαι που επιτελους δόθηκε η ευκαιρία σε τοσο κοσμο να ασχοληθεί ουσιαστικα με τη θωράκιση της υγειας του, και να στραφεί σε πιο υγιεινές επιλογές τροφης και στη φροντίδα του σώματος του, εστω με την απειλή του κορονοϊού. Ελπιζω να θυμηθούμε μεσα σε ολα αυτα κι οτι η υγεια ειναι μια κατασταση νού και ψυχικής ισορροπίας, ακομα και επιλογής θα ελεγα αν μου το επιτρέπετε.
Εαν θελουμε να δουμε την αλλαγη να ερχεται, πρεπει οι ίδιοι μας να αλλάξουμε. Να καθαρίσουμε τη σκεψη μας και τη ψυχη μας. Να εξαγνιστούμε απο καθε τι κακο, που δεν οφελεί κανεναν. Δεν μπορει να ερθει η ειρηνη μεσα απ το πόλεμο που εφαρμόζουμε καθημερινά οι ίδιοι στη ζωη μας και στις ζωες των αλλων. Ειναι σχήμα οξύμωρο. Και στη γλώσσα και στη πραξη.
Λυπαμαι για όσους εχουν βυθιστεί στο φόβο και στην αγωνία, χωρις να συντρέχει πραγματικα λόγος για εκείνους. Και που χάνουν το «τωρα» τους για κατι που ενδεχομένως δεν θα πλήξει ουτε τους ίδιους ουτε και τις οικογένειες τους. Και για όσους χανονται καθε μερα και καθε ωρα, απ τον κορονοϊο ή απο οτιδήποτε αλλο, δεν ξερω αν πρεπει να λυπόμαστε η οχι. Ενα ταξιδι ειναι η ζωη που κάποτε θα τελειωσει, για ολους μας. Ο σκοπός ειναι να ζησουμε για οσο ζησουμε. Και να ζούμε εν αγαπη, εν ειρηνη και εν αρμονια ο ενας με τον αλλο, με τον εαυτο μας και τη φυση. Μια ζωη μεσα στο φόβο, το μισος και την αποστροφή δεν ειναι ζωη, αυτο ειναι θάνατος.
Κλείνοντας, θελω να πω οτι το ξέσπασμα αυτο του κορονοϊού αναμφίβολα για μενα ειναι ενα μέσο που φέρνει την αλλαγη. Πολλα λεγονται, πολλα ακούγονται. Δεν χρειαζεται να κανουμε παντα επίκληση στις αυθεντίες. Καθε ενας απο μας εαν θελει μπορει να ρωτήσει το μεσα του και αυτο ηδη ξερει την απάντηση...Επιλέγω λοιπον το αισιόδοξο σενάριο. Οτι η αλλαγη θα ειναι καλη! Κι ελπιζω να συντονίστουμε ολοι σ αυτο!!!
Μένουμε σπιτι λοιπόν, οχι γιατι πρεπει, αλλα γιατι θελουμε. Γιατι μας εχει λείψει. Κι αν θελουμε να βγούμε μια βόλτα, να βγούμε! Με απόσταση ο ενας απ τον αλλον, οχι για να μη κολλήσουμε, αλλα γιατι ηρθε η στιγμη να ασχοληθεί ο καθένας με τον εαυτο του. Και ετσι θα βοηθησει πραγματικα και τον αλλον.
Αγαπη και Φως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου