Η Αλήθεια Είναι Πικρή, Αλλά τη Θέλουμε

Από τον Σουάμι Σεβαράτνα

Το ότι οι πολιτικοί χαντάκωσαν την Ελλάδα είναι η μισή αλήθεια. Η μισή αλήθεια είναι πολύ άτιμο πράγμα. Κρύβει το σημαντικότερο κομμάτι. Κυρίως κρύβει τη δική σου ευθύνη. Η ευθύνη από τη φύση της είναι ανεπιθύμητη, στην Ελλάδα ιδιαίτερα. Απαιτεί διορθωτικές κινήσεις. Αν εσύ έσπασες το πιάτο, το σωστό είναι να το αντικαταστήσεις με δικά σου έξοδα. Κι αυτό πονάει. Στην τσέπη κυρίως. Σκεφθείτε μόνο πόσες φορές έχετε ακούσει το μνημειώδες «εγώ φταίω;» κάθε φορά που υπάρχει υποψία ενοχής κάποιου ακόμα και για κάτι ψιλό. Αυτός ποτέ δεν φταίει. Πάντα φταίει ο άλλος. Δεν πας πουθενά έτσι...

Η πλήρης αλήθεια λοιπόν είναι ότι μεγάλο μέρος του λαού φέρει μεγάλη ευθύνη για τη συμμετοχή στο μεγάλο έγκλημα. Μην κοιτάτε που το ατομικό κόστος είναι μικρό ως ποσοστό στο συνολικό λογαριασμό, καθώς οι μικρού μεγέθους εγκληματίες είναι μεγάλοι ως αριθμός. Μιλάω βέβαια για όλους εκείνους που έσπευσαν να διορίσουν το γιό ή την κόρη τους στο δημόσιο, έχει-δεν-έχει τα προσόντα, παρακάμπτοντας ασύστολα κάποιους άλλους, συχνά με τεράστια προσόντα, αλλά χωρίς πρόσβαση σε κάποιον αγύρτη πολιτικό.

Είναι εύκολο να κατηγορείς την Τρόικα και το περίφημο Μνημόνιο (ανάθεμα κι αν ξέρει κάποιος τι λέει αυτό το Μνημόνιο) και πολύ δύσκολο να τα βάλεις με τον εαυτό σου και την ατέλειωτη εγωκεντρικότητά σου.

Πέρα από τον καταμερισμό της ευθύνης έχουμε μπροστά μας το πολύ σημαντικό θέμα σε ποιον θα εμπιστευτούμε τη διακυβέρνηση αυτής της χώρας από εδώ και πέρα, έτσι και ξεμπερδέψουμε με τα λαμόγια. Δεν είναι εύκολο. Η καχυποψία σπάει κόκκαλα, μετά απ’όσα έχει περάσει αυτός ο τόπος από τους εκάστοτε ηγέτες του.

Θα πρέπει να έχετε υπ’όψη σας ότι δεν είναι όλοι το ίδιο. Φυσικά υπάρχουν άτομα με ακέραιο χαρακτήρα, που δεν εξαγοράζονται ούτε έχουν σαν κίνητρο την ιδιοτέλεια, και ταυτόχρονα την ικανότητα και την υψηλή νοημοσύνη για να το φέρουν σε πέρας με επιτυχία. Θα πρέπει να πεισθούν για κάτι τέτοιο. Μέχρι και να τους παρακαλέσετε να αναλάβουν.