Από τον Σουάμι Σεβαράτνα
Οι "αγανακτισμένοι" στο Σύνταγμα είναι όντως αγανακτισμένοι. Και δικαίως. Δεν είναι λίγα αυτά που έχουν υποστεί από την Σκοτεινή Κλίκα. Οι αφορμές έχουν δοθεί σωρηδόν από καιρό. Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε τους ανθρώπους που άργησαν να ξυπνήσουν. Τώρα ξύπνησαν και μην το κουράζετε άλλο. Η αφύπνιση τώρα, έχει διάφορες διαβαθμίσεις. Α, και να μην το ξεχάσω, άλλο αγανάκτηση κι άλλο αφύπνιση.
Η αγανάκτηση είναι ένα αρνητικό συναίσθημα, που σύμφωνα με τον περίφημο Νόμο της Έλξης, φέρνει αρνητικά αποτελέσματα. Επί πλέον, είναι αντίδραση σε κάτι, δεν συνιστά δράση. Δεν δημιουργείς κάτι, απλώς αντιδράς (και μάλιστα ειρηνικά) σε κάτι που σου έκαναν. Φωνάζοντας "Κλέφτες, κλέφτες" απλώς κάνεις τους δυνάστες της ζωής σου να διασκεδάζουν. Άντε να δεχτώ, ότι τους φοβίζεις και λίγο.
Είναι σαν να έχεις εντοπίσει έναν κλέφτη στο σπίτι σου κι ενώ αυτός φεύγει τρέχοντας με τα κλοπιμαία, εσύ περιορίζεσαι στο να του φωνάζεις "Είσαι κλέφτης, είσαι κλέφτης". Αναρωτιέσαι καθόλου τι σκέφτεται ο κλέφτης ακούγοντας αυτό; Απάντηση: "Ναι, είμαι κλέφτης και στα πήρα γιατί είμαι απίθανο σαΐνι, ενώ εσύ κοιμάσαι όρθιος. Και θα σε ξανακλέψω με την πρώτη ευκαιρία".
Τι κάνει λοιπόν ο σωστός; Αφήνει στην άκρη τις φωνές και τον κυνηγάει. Κι αν δεν μπορεί, επειδή είναι γέρος, τι κάνει; Δύσκολα τα πράγματα. Φωνάζει στους περαστικούς (αν υπάρχουν εκείνη την ώρα) να τον πιάσουν εκείνοι. Αν δεν υπάρχουν περαστικοί (που να τους βρεις στα μεσάνυχτα) κλάφτα Χαράλαμπε. Θα πρέπει να πέσει, να σπάσει το πόδι του, να τον πιάσει κολικός του νεφρού, κρίση συνείδησης (λέμε τώρα) ή ένας αστυνομικός που περνούσε από εκεί τυχαία να τον πιάσει και τα κλοπιμαία να σου επιστραφούν. Απίθανο σενάριο, με ελάχιστες πιθανότητες.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι από τη στιγμή που έγινε η κλοπή, δύσκολα τα χρήματα ή τιμαλφή θα γυρίσουν πίσω. Μακάρι να γυρίσουν, αλλά χλωμό το βλέπω. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φροντίσεις περισσότερο την ασφάλεια του σπιτιού σου, με καλύτερες κλειδαριές, συστήματα συναγερμού, σκύλο κλπ. έτσι ώστε η δουλειά του κλέφτη να μην είναι τόσο εύκολη στο μέλλον.
Στην περίπτωσή μας, που είναι το πολιτικό σύστημα, οι κλέφτες είναι γνωστοί αν όχι 100%, τουλάχιστον σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το πόσα κλέψανε. Υπάρχουν οι μεγάλοι, οι μεσαίοι και οι μικροί. Στους μεγάλους θα βρείτε Πρωθυπουργούς, Υπουργούς (ιδιαίτερα Εθν. Άμυνας) καθώς και τους φορείς της αληθινής εξουσίας (βλ. Σκοτεινή Κλίκα) οι οποίοι ως ιδιαίτερα ευφυή όντα ξέρουν να κρύβονται, δρώντας αποκλειστικά παρασκηνιακά. Στους μεσαίους θα βρείτε κάτι Γεν. Γραμματείς Υπουργείων τύπου Ζαχόπουλου, όσους κάνουν μπίζνες με το Δημόσιο κλπ. Στους μικρούς κατατάσσω όλους εκείνους που φρόντισαν χρησιμοποιώντας κάποιον διεφθαρμένο πολιτικό να αρπάξουν μια θέση αργομισθίας στο Δημόσιο. Φυσικά δεν είναι όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο άχρηστοι ή αργόμισθοι, είναι όμως ένα μεγάλο ποσοστό που έχει παίξει το ρόλο του στην επαπειλούμενη πτώχευση της χώρας.
Είναι σαν να ανοίγεις ένα μαγαζί, όπως ένα καφενείο, και να προσλαμβάνεις ένα κάρο προσωπικό, που ουσιαστικά δεν το χρειάζεσαι. Είναι βέβαιο ότι σε λίγο καιρό θα είσαι out of business. Απλά πράγματα. Είναι απόλυτη ανάγκη οι υπεράριθμοι και οι αργόμισθοι να φύγουν από το Δημόσιο είτε εκουσίως (το προτιμότερο) είτε ακουσίως.
Όσον αφορά τους μεγάλους κλέφτες, το ευτυχέστερο σενάριο είναι να πάθουν κρίση συνείδησης και να επιστρέψουν τα κλεμμένα, ζητώντας με την ευκαιρία κι ένα μεγάλο συγνώμη από τον λαό για την οδύνη που προκάλεσαν. Τι πιθανότητες δίνω σ'αυτό; Ελάχιστες έως μηδενικές. Δεν είναι στη φύση του κλέφτη να επιστρέφει τα κλεμμένα εθελουσίως, ούτε να ζητάει συγνώμη.
Για να επιστραφούν τα κλεμμένα, οι κλέφτες πρέπει να αναγκαστούν να το κάνουν, να βρεθούν πολύ στριμωγμένοι, να μην έχουν άλλη εναλλακτική. Αυτό φυσικά και είναι εφικτό. Αυτό και πολλά άλλα πιο σημαντικά. Χρειάζεται ομοψυχία, αποφασιστικότητα, καθαρή σκέψη, έξυπνη στρατηγική.
Σκεφτείτε για λίγο το τεράστιο επίτευγμα του Γκάντι που ενέπνευσε έναν ολόκληρο λαό που στέναζε κάτω από την αποικιοκρατική μπότα της Βρετανίας, να διώξει τον κατακτητή χωρίς καν να χρησιμοποιήσει βία. Αν δεν είστε ενήμεροι γι αυτό το μοναδικό επίτευγμα στην ανθρώπινη ιστορία, ενημερωθείτε βλέποντας το ομώνυμο φιλμ (Γκάντι).
Τέλος, όχι δεν θα ήθελα να δω κρεμάλες στο Σύνταγμα. Θα ήθελα όμως να επιστραφούν τα κλεμμένα και να υπάρξει δίκαιη κατανομή του πλούτου. Παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με τη Γαλαξιακή Ομοσπονδία του Φωτός, ανάμεσα στα άλλα μεγαλειώδη που έρχονται είναι και η δίκαιη κατανομή του πλούτου, έτσι ώστε να πάψει μια για πάντα αυτή η αγωνιώδης προσπάθεια για επιβίωση. Όχι ως δώρο απ' έξω, αλλά με τη δική μας συμμετοχή. Ονειρευτείτε το, επιδιώξτε το, περιμένετέ το. Τα καλύτερα δεν έχουν έλθει ακόμη. Θυμηθείτε ότι η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.
Καλημέρα σε όλους.
Υ΄Γ.: Αν οι κλέφτες και οι ψεύτες δεν συλληφθούν από τους ανθρώπους, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον συμπαντικό Νόμο του Κάρμα, έναν νόμο που δυστυχώς γι αυτούς τον αγνοούν. Αλλιώς δεν θα έκαναν ό,τι έκαναν.
Η αγανάκτηση είναι ένα αρνητικό συναίσθημα, που σύμφωνα με τον περίφημο Νόμο της Έλξης, φέρνει αρνητικά αποτελέσματα. Επί πλέον, είναι αντίδραση σε κάτι, δεν συνιστά δράση. Δεν δημιουργείς κάτι, απλώς αντιδράς (και μάλιστα ειρηνικά) σε κάτι που σου έκαναν. Φωνάζοντας "Κλέφτες, κλέφτες" απλώς κάνεις τους δυνάστες της ζωής σου να διασκεδάζουν. Άντε να δεχτώ, ότι τους φοβίζεις και λίγο.
Είναι σαν να έχεις εντοπίσει έναν κλέφτη στο σπίτι σου κι ενώ αυτός φεύγει τρέχοντας με τα κλοπιμαία, εσύ περιορίζεσαι στο να του φωνάζεις "Είσαι κλέφτης, είσαι κλέφτης". Αναρωτιέσαι καθόλου τι σκέφτεται ο κλέφτης ακούγοντας αυτό; Απάντηση: "Ναι, είμαι κλέφτης και στα πήρα γιατί είμαι απίθανο σαΐνι, ενώ εσύ κοιμάσαι όρθιος. Και θα σε ξανακλέψω με την πρώτη ευκαιρία".
Τι κάνει λοιπόν ο σωστός; Αφήνει στην άκρη τις φωνές και τον κυνηγάει. Κι αν δεν μπορεί, επειδή είναι γέρος, τι κάνει; Δύσκολα τα πράγματα. Φωνάζει στους περαστικούς (αν υπάρχουν εκείνη την ώρα) να τον πιάσουν εκείνοι. Αν δεν υπάρχουν περαστικοί (που να τους βρεις στα μεσάνυχτα) κλάφτα Χαράλαμπε. Θα πρέπει να πέσει, να σπάσει το πόδι του, να τον πιάσει κολικός του νεφρού, κρίση συνείδησης (λέμε τώρα) ή ένας αστυνομικός που περνούσε από εκεί τυχαία να τον πιάσει και τα κλοπιμαία να σου επιστραφούν. Απίθανο σενάριο, με ελάχιστες πιθανότητες.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι από τη στιγμή που έγινε η κλοπή, δύσκολα τα χρήματα ή τιμαλφή θα γυρίσουν πίσω. Μακάρι να γυρίσουν, αλλά χλωμό το βλέπω. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φροντίσεις περισσότερο την ασφάλεια του σπιτιού σου, με καλύτερες κλειδαριές, συστήματα συναγερμού, σκύλο κλπ. έτσι ώστε η δουλειά του κλέφτη να μην είναι τόσο εύκολη στο μέλλον.
Στην περίπτωσή μας, που είναι το πολιτικό σύστημα, οι κλέφτες είναι γνωστοί αν όχι 100%, τουλάχιστον σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το πόσα κλέψανε. Υπάρχουν οι μεγάλοι, οι μεσαίοι και οι μικροί. Στους μεγάλους θα βρείτε Πρωθυπουργούς, Υπουργούς (ιδιαίτερα Εθν. Άμυνας) καθώς και τους φορείς της αληθινής εξουσίας (βλ. Σκοτεινή Κλίκα) οι οποίοι ως ιδιαίτερα ευφυή όντα ξέρουν να κρύβονται, δρώντας αποκλειστικά παρασκηνιακά. Στους μεσαίους θα βρείτε κάτι Γεν. Γραμματείς Υπουργείων τύπου Ζαχόπουλου, όσους κάνουν μπίζνες με το Δημόσιο κλπ. Στους μικρούς κατατάσσω όλους εκείνους που φρόντισαν χρησιμοποιώντας κάποιον διεφθαρμένο πολιτικό να αρπάξουν μια θέση αργομισθίας στο Δημόσιο. Φυσικά δεν είναι όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο άχρηστοι ή αργόμισθοι, είναι όμως ένα μεγάλο ποσοστό που έχει παίξει το ρόλο του στην επαπειλούμενη πτώχευση της χώρας.
Είναι σαν να ανοίγεις ένα μαγαζί, όπως ένα καφενείο, και να προσλαμβάνεις ένα κάρο προσωπικό, που ουσιαστικά δεν το χρειάζεσαι. Είναι βέβαιο ότι σε λίγο καιρό θα είσαι out of business. Απλά πράγματα. Είναι απόλυτη ανάγκη οι υπεράριθμοι και οι αργόμισθοι να φύγουν από το Δημόσιο είτε εκουσίως (το προτιμότερο) είτε ακουσίως.
Όσον αφορά τους μεγάλους κλέφτες, το ευτυχέστερο σενάριο είναι να πάθουν κρίση συνείδησης και να επιστρέψουν τα κλεμμένα, ζητώντας με την ευκαιρία κι ένα μεγάλο συγνώμη από τον λαό για την οδύνη που προκάλεσαν. Τι πιθανότητες δίνω σ'αυτό; Ελάχιστες έως μηδενικές. Δεν είναι στη φύση του κλέφτη να επιστρέφει τα κλεμμένα εθελουσίως, ούτε να ζητάει συγνώμη.
Για να επιστραφούν τα κλεμμένα, οι κλέφτες πρέπει να αναγκαστούν να το κάνουν, να βρεθούν πολύ στριμωγμένοι, να μην έχουν άλλη εναλλακτική. Αυτό φυσικά και είναι εφικτό. Αυτό και πολλά άλλα πιο σημαντικά. Χρειάζεται ομοψυχία, αποφασιστικότητα, καθαρή σκέψη, έξυπνη στρατηγική.
Σκεφτείτε για λίγο το τεράστιο επίτευγμα του Γκάντι που ενέπνευσε έναν ολόκληρο λαό που στέναζε κάτω από την αποικιοκρατική μπότα της Βρετανίας, να διώξει τον κατακτητή χωρίς καν να χρησιμοποιήσει βία. Αν δεν είστε ενήμεροι γι αυτό το μοναδικό επίτευγμα στην ανθρώπινη ιστορία, ενημερωθείτε βλέποντας το ομώνυμο φιλμ (Γκάντι).
Τέλος, όχι δεν θα ήθελα να δω κρεμάλες στο Σύνταγμα. Θα ήθελα όμως να επιστραφούν τα κλεμμένα και να υπάρξει δίκαιη κατανομή του πλούτου. Παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με τη Γαλαξιακή Ομοσπονδία του Φωτός, ανάμεσα στα άλλα μεγαλειώδη που έρχονται είναι και η δίκαιη κατανομή του πλούτου, έτσι ώστε να πάψει μια για πάντα αυτή η αγωνιώδης προσπάθεια για επιβίωση. Όχι ως δώρο απ' έξω, αλλά με τη δική μας συμμετοχή. Ονειρευτείτε το, επιδιώξτε το, περιμένετέ το. Τα καλύτερα δεν έχουν έλθει ακόμη. Θυμηθείτε ότι η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.
Καλημέρα σε όλους.
Υ΄Γ.: Αν οι κλέφτες και οι ψεύτες δεν συλληφθούν από τους ανθρώπους, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον συμπαντικό Νόμο του Κάρμα, έναν νόμο που δυστυχώς γι αυτούς τον αγνοούν. Αλλιώς δεν θα έκαναν ό,τι έκαναν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου