Από τον Σουάμι Σεβαράτνα
Δεν έχει πάψει ποτέ να με κατα-πλήσσει η βλακεία των ανθρώπων. Αναφέρομαι στον "γάμο της χρονιάς" του "Πρίγκιπα" Ουίλιαμ και της "Δούκισσας" Κάθριν. Από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω. Ο χαρακτηρισμός «βλακεία» αναφέρεται σχεδόν αποκλειστικά στο πλήθος και όχι στους γόνους της βασιλικής οικογένειας (γι αυτούς ισχύουν άλλοι χαρακτηρισμοί). Όταν υφίστανται τις συνέπειες της βλακείας τους όμως, βελάζουν σαν πρόβατα στη στάνη.
Τα σκοτεινά σενάρια εξουσίας που εξυφαίνονται στην πλάτη τους και τους ρουφάνε την ενέργεια χρειάζονται μια βάση για να πατήσουν. Αυτή η βάση είναι η ανθρώπινη βλακεία. Ένα εκατομμύριο άτομα πλημμύρισαν το Λονδίνο για να δουν από κοντά το «μεγάλο» γεγονός και δυο δισεκατομμύρια από την τηλεόραση. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν. Και βέβαια βλάκες με περικεφαλαία είναι εκείνοι που καταξοδεύτηκαν ταξιδεύοντας από την άλλη άκρη του Ατλαντικού για να μη χάσουν το μεγάλο γεγονός. Αισθάνομαι αποτροπιασμό. Κεντρικό θέμα στις ειδήσεις των περισσότερων καναλιών… Έλεος!!!
Η βασιλεία σήμερα (κι εννοώ τις χώρες της Ευρώπης που διατηρούν ακόμη τον θεσμό) είναι απογυμνωμένη από κάθε ουσιαστική εξουσία στα δρώμενα μιας χώρας. Υπάρχει απλώς για να υπάρχει. Και πώς απαντιέται το ερώτημα «γιατί να υπάρχει, αφού δεν έχει κανένα ρόλο στις κυβερνητικές αποφάσεις;» Μην κάνετε τον κόπο να ψάξετε για απάντηση, δεν θα βρείτε εύκολα κάτι ικανοποιητικό…
Το κύριο ζήτημα θεωρώ ότι είναι το πώς βλέπει ο μέσος αφελής άνθρωπος αυτόν τον θεσμό της βασιλείας. Ο άνθρωπος-πρόβατο θεωρεί δεδομένο ότι οι εστεμμένοι είναι κάτι διαφορετικό και πολύ ανώτερο από τον ίδιο. Κάτι βέβαια που δεν προκύπτει από πουθενά. Και τι να πει κανείς για τη γελοιότητα περί «γαλαζοαίματων», ένα μύθο που καλλιεργήθηκε έντεχνα (από ποιους άραγε) με αποδέκτες τους αφελείς υπηκόους. Αυτός ο επιθετικός προσδιορισμός του γαλαζοαίματου παρόλα αυτά άντεξε στο χρόνο, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα να τον χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σ’ένα μέλος βασιλικής οικογένειας.
Τι θα πει γαλαζοαίματος; Ότι έχει αίμα χρώματος μπλε; Απίθανο… Ακόμα όμως κι αν αυτό ήταν αλήθεια, από πού προκύπτει ότι κάποιος με μπλε αίμα (Θεέ μου συγχώρα με) είναι ικανότερος να σε διοικήσει από κάποιον με κόκκινο αίμα; Γιατί το μπλε αίμα είναι ανώτερο από το κόκκινο;
Για να μην παρεξηγηθω, ο θεσμός της βασιλείας δεν είναι απαραίτητα κακός. Αυτό που υποφέρει βάναυσα εδώ είναι η λογική. Αν ένας άνθρωπος που θέλει να άρχει ενός λαού κι έχει τρόπο να μας πείσει ότι είναι ΙΚΑΝΟΣ και ΕΝΤΙΜΟΣ, δεν έχω καμμιά απολύτως αντίρρηση, ίσα-ίσα θα ήταν αυτό που θα με κάλυπτε ως πολίτη. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι έναν άνθρωπο (όχι απαραίτητα 300 ανόητους εγωπαθείς) που δεν θα απολαμβάνει ειδικά προνόμια (και ειδικά πλούτου) επειδή είναι βασιλιάς.
Ένας τέτοιος άνθρωπος θα άξιζε κάθε τιμής. Θα μπορούσα να γεμίσω ένα ολόκληρο βιβλιο περιγράφοντας με λεπτομέρειες πώς θα έπρεπε να ζει και να ενεργεί ο τέλειος ηγέτης. Βασικό του χαρακτηριστικό θα ήταν πάντως το ότι θα έθετε το συμφέρον των υπηκόων του πάνω από το δικό του. Τέτοιοι άνθρωποι είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν σε κάθε χώρα, αλλά κάτω από τις παρούσες συνθήκες δεν έχουν καμμιά διάθεση να αναλάβουν τέτοιο ρόλο.
Τα καλά νέα είναι ότι έρχονται μεγάλες αλλαγές στο σύντομο μέλλον που θα βάλουν (μετά από χιλιετηρίδες Σκοτεινής Εξουσίας) τα πράγματα στη θέση τους στο τεράστιο ζήτημα της εξουσίας, όπου όλα τα απολιθώματα της ιστορίας θα εκπέσουν από τη θέση τους, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για ικανές και έντιμες κυβερνήσεις που θα μας οδηγήσουν με τη βοήθεια των συμμάχων μας από το Διάστημα καθώς και το εσωτερικό της Γης (την Αγκάρθα) με ασφάλεια στη Χρυσή Εποχή.
Σουάμι Σεβαράτνα
Λαοδίκης 34, Γλυφάδα, Τηλ.: 210 - 96 81 793
Τα σκοτεινά σενάρια εξουσίας που εξυφαίνονται στην πλάτη τους και τους ρουφάνε την ενέργεια χρειάζονται μια βάση για να πατήσουν. Αυτή η βάση είναι η ανθρώπινη βλακεία. Ένα εκατομμύριο άτομα πλημμύρισαν το Λονδίνο για να δουν από κοντά το «μεγάλο» γεγονός και δυο δισεκατομμύρια από την τηλεόραση. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν. Και βέβαια βλάκες με περικεφαλαία είναι εκείνοι που καταξοδεύτηκαν ταξιδεύοντας από την άλλη άκρη του Ατλαντικού για να μη χάσουν το μεγάλο γεγονός. Αισθάνομαι αποτροπιασμό. Κεντρικό θέμα στις ειδήσεις των περισσότερων καναλιών… Έλεος!!!
Η βασιλεία σήμερα (κι εννοώ τις χώρες της Ευρώπης που διατηρούν ακόμη τον θεσμό) είναι απογυμνωμένη από κάθε ουσιαστική εξουσία στα δρώμενα μιας χώρας. Υπάρχει απλώς για να υπάρχει. Και πώς απαντιέται το ερώτημα «γιατί να υπάρχει, αφού δεν έχει κανένα ρόλο στις κυβερνητικές αποφάσεις;» Μην κάνετε τον κόπο να ψάξετε για απάντηση, δεν θα βρείτε εύκολα κάτι ικανοποιητικό…
Το κύριο ζήτημα θεωρώ ότι είναι το πώς βλέπει ο μέσος αφελής άνθρωπος αυτόν τον θεσμό της βασιλείας. Ο άνθρωπος-πρόβατο θεωρεί δεδομένο ότι οι εστεμμένοι είναι κάτι διαφορετικό και πολύ ανώτερο από τον ίδιο. Κάτι βέβαια που δεν προκύπτει από πουθενά. Και τι να πει κανείς για τη γελοιότητα περί «γαλαζοαίματων», ένα μύθο που καλλιεργήθηκε έντεχνα (από ποιους άραγε) με αποδέκτες τους αφελείς υπηκόους. Αυτός ο επιθετικός προσδιορισμός του γαλαζοαίματου παρόλα αυτά άντεξε στο χρόνο, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα να τον χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σ’ένα μέλος βασιλικής οικογένειας.
Τι θα πει γαλαζοαίματος; Ότι έχει αίμα χρώματος μπλε; Απίθανο… Ακόμα όμως κι αν αυτό ήταν αλήθεια, από πού προκύπτει ότι κάποιος με μπλε αίμα (Θεέ μου συγχώρα με) είναι ικανότερος να σε διοικήσει από κάποιον με κόκκινο αίμα; Γιατί το μπλε αίμα είναι ανώτερο από το κόκκινο;
Για να μην παρεξηγηθω, ο θεσμός της βασιλείας δεν είναι απαραίτητα κακός. Αυτό που υποφέρει βάναυσα εδώ είναι η λογική. Αν ένας άνθρωπος που θέλει να άρχει ενός λαού κι έχει τρόπο να μας πείσει ότι είναι ΙΚΑΝΟΣ και ΕΝΤΙΜΟΣ, δεν έχω καμμιά απολύτως αντίρρηση, ίσα-ίσα θα ήταν αυτό που θα με κάλυπτε ως πολίτη. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι έναν άνθρωπο (όχι απαραίτητα 300 ανόητους εγωπαθείς) που δεν θα απολαμβάνει ειδικά προνόμια (και ειδικά πλούτου) επειδή είναι βασιλιάς.
Ένας τέτοιος άνθρωπος θα άξιζε κάθε τιμής. Θα μπορούσα να γεμίσω ένα ολόκληρο βιβλιο περιγράφοντας με λεπτομέρειες πώς θα έπρεπε να ζει και να ενεργεί ο τέλειος ηγέτης. Βασικό του χαρακτηριστικό θα ήταν πάντως το ότι θα έθετε το συμφέρον των υπηκόων του πάνω από το δικό του. Τέτοιοι άνθρωποι είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν σε κάθε χώρα, αλλά κάτω από τις παρούσες συνθήκες δεν έχουν καμμιά διάθεση να αναλάβουν τέτοιο ρόλο.
Τα καλά νέα είναι ότι έρχονται μεγάλες αλλαγές στο σύντομο μέλλον που θα βάλουν (μετά από χιλιετηρίδες Σκοτεινής Εξουσίας) τα πράγματα στη θέση τους στο τεράστιο ζήτημα της εξουσίας, όπου όλα τα απολιθώματα της ιστορίας θα εκπέσουν από τη θέση τους, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για ικανές και έντιμες κυβερνήσεις που θα μας οδηγήσουν με τη βοήθεια των συμμάχων μας από το Διάστημα καθώς και το εσωτερικό της Γης (την Αγκάρθα) με ασφάλεια στη Χρυσή Εποχή.
Σουάμι Σεβαράτνα
Λαοδίκης 34, Γλυφάδα, Τηλ.: 210 - 96 81 793
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου