Από τον Σουάμι Σεβαράτνα
Έχετε ακούσει την έκφραση «το χρήμα διαφθείρει»; Φυσικά την έχετε ακούσει. Αυτή η φράση αποτελεί τραγικό λάθος λογικής. Το χρήμα δεν είναι πρόσωπο για να κάνει επιλογές, για να δρα κι επομένως να διαφθείρει. Το χρήμα είναι κάτι απρόσωπο, ένα μέσο συναλλαγής που κατέληξε να είναι σκοπός και τρόπαιο. Πώς γεννήθηκε λοιπόν αυτή η φράση;
Η αλήθεια είναι ότι η απόκτηση μεγάλου πλούτου οδηγεί σε πρόσβαση στην εξουσία, με την προυπόθεση ότι το άτομο ενεργεί απο το 3ο Τσάκρα (Μάνιπουρ), κι εκεί δεν μπορεί παρά να αποκαλυφθεί ο πραγματικός χαρακτήρας του ατόμου, ο οποίος στην προηγούμενη κατάσταση ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση. Υπάρχει και η λαϊκή ρήση, «δώσε σε κάποιον εξουσία, να δεις ποιός είναι!». Έτσι λοιπόν, δεν είναι το χρήμα που προκαλεί τη διαφθορά. Απλώς η απόκτησή του βοηθάει στο να αποκαλυφθεί η ενυπάρχουσα (υπογείως) διεφθαρμένη φύση του ατόμου.
Ο λόγος που είναι τόσο δημοφιλής αυτή η άποψη ανάμεσα στους μη-έχοντες, όπως προανέφερα, είναι ότι χρειάζονται επειγόντως μια δικαιολογία για το ότι οι ίδιοι δεν κατάφεραν να αποκτήσουν πλούτο. Το βάρος της ευθύνης για την οικονομική τους κατάσταση σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέψουν να πέσει στις δικές τους πλάτες. Είναι άπειρα πιο βολικό να πάει στους άλλους. Ξεχνάνε ότι αυτό δεν θα συνέβαινε αν δεν το επέτρεπαν.
Κανένας χειραγωγέας, δυνάστης, ηγεμόνας, εκμεταλλευτής ή απατεώνας δεν μπορεί να κάνει παιχνίδι χωρίς την άμεση ή έμμεση συνεργία του θύματός του. Θέλετε παραδείγματα; Το πιο πρόχειρο που μου έρχεται είναι το κλασσικό: ψηφίζω κάποιον όχι με βάση την ηθική του υπόσταση και την ικανότητά του για αποτελέσματα, αλλά γιατί θα μου διορίσει τον γιο ή την κόρη στο δημόσιο. Αλλο: ένα κόμμα ψηφίζει για αρχηγό του κάποιον όχι με βάση τα προσόντα του, αλλά με βάση το όνομά του (νεποτισμός). Μνημείο αξεπέραστο απίστευτης ηλιθιότητας. Επειδή κάποιος λέγεται Καραμανλής ή Παπανδρέου, αυτό σημαίνει ότι είναι κι ο καλύτερος για να κυβερνήσει μια χώρα; Δηλαδή αν κάποιος, με τα ίδια ακριβώς προσόντα, λεγόταν Τρίχας ή Μπουμπούνας θα είχε την ίδια ευκαιρία; Ούτε μια στο εκατομμύριο... Όταν οι πολίτες μιας χώρας σπάνε το ένα ρεκόρ ηλιθιότητας μετά το άλλο, δεν μπορούν παρά να έχουν (στην καλύτερη) έναν ανεπαρκή Πρωθυπουργό. Στη χειρότερη έναν ηλίθιο μπούλη.
Ο αγαπητός μου κύριος Ηλίας Μπαζίνας, ένας δημοσιογράφος που μου αρέσει να διαβάζω τακτικά αν και μ’ενοχλούν οι λεκτικοί ακροβατισμοί του πολλές φορές, γράφει σήμερα στον ΦΙΛΑΘΛΟ: «...η απίστευτης αθλιότητας εποχή που ζούμε ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ τον άνθρωπο μέχρι τον πυρήνα του όντος του, τον χάλασε! Και ευνόησε τα καρκινώματα...» Προσέξτε τη χρήση των λέξεων. Η ευθύνη δεν πάει σε συγκεκριμένα άτομα, αλλά στην εποχή! Η εποχή είναι αυτή που αρρώστησε τον άνθρωπο, όχι τίποτα άλλο.
Αγαπητέ κύριε Ηλία, εύχομαι να βρεις αυτό το κείμενο και να το διαβάσεις. Όταν κάποιος αρρωσταίνει, η ευθύνη βαρύνει τον ίδιο και μόνο. Ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν άδικο. Έχει άμεση σχέση με το πώς ένας άνθρωπος ερμηνεύει τα ερεθίσματα παντός είδους που όλοι δεχόμαστε συνεχώς. Δεν αρρωσταίνουμε όμως όλοι (ευτυχώς). Παράδειγμα: αν κάνετε μια δριμεία κριτική σε δυο διαφορετικά άτομα, ο ένας μπορεί να αντιδράσει με θυμό (το συνηθέστερο) κι ο άλλος να το ακούσει στωικά χωρίς να προβεί σε αντεπίθεση (το σπανιότερο) καταγράφοντας απλώς το μήνυμα που εμπεριείχε η κριτική που δέχθηκε και πώς μπορεί να ωφεληθεί από αυτό.
Όταν πέφτεις ψυχολογικά επειδή κάποιος σου είπε κάτι που σε πείραξε, αυτό είναι προϊόν επιλογής. Αυτή η επιλογή γίνεται τόσο γρήγορα που δεν το αντιλαμβάνεσαι. Νομίζεις ότι έγινε από μόνο του. Μέσα στο νου μας λειτουργούν πολλά προγράμματα με αυτόματο πιλότο, χωρίς δηλαδή να συνεδριάσει η «εσωτερική Βουλή». Ένα είδος τέτοιου προγράμματος είναι το εξής: «Αν σου κάνουν κριτική, τότε θυμώνεις κι αντεπιτίθεσαι».
Από τη στιγμή που εσύ, ο αρχηγός, έχεις "πέσει" ψυχολογικά, τα συστήματα του σώματός σου ακολουθούν παίρνοντας "σήμα" από αυτή την επιλογή σου και πράττουν αναλόγως. Το πρώτο σύστημα που κοπιάρει το "πέσιμό" σου είναι το ανοσοποιητικό. Μόλις πέσει αυτό, τα μικρόβια κάνουν πάρτι. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι δεν μπορείς να βγεις παραπονούμενος για το κρυολόγημα που ακολούθησε την πτώση του ανοσοποιητικού, γιατί θα σου πει "Αρχηγέ, εγώ πήρα σήμα από σένα. Έπεσες εσύ, έπεσα κι εγώ. Εγώ εσένα έχω για παράδειγμα."
Ο νους μας είναι, για τους γνωρίζοντες, το software της ύπαρξής μας. Ενώ ο εγκέφαλος, που πολλοί ταυτίζουν με τον νου, είναι το hardware. Αυτός ο παραλληλισμός πολύ με έχει βοηθήσει στη ζωή μου. Εύχομαι να γίνει το ίδιο και μ’εσάς. Δεν έχετε τίποτα να χάσετε και πολλά να κερδίσετε. Από τη στιγμή που ο νους είναι software, επιδέχεται αλλάγές στις εντολές που περιλαμβάνει. Όσοι έχουν ασχοληθεί, έστω και λίγο με προγραμματισμό κομπιούτερ θα ξέρουν πόσο εύκολα αλλάζει μια εντολή. Στην προκείμενη περίπτωση η εντολή «Αν σου κάνουν κριτική, θυμώνεις κι αντεπιτίθεσαι» αλλάζει σε «Αν σου κάνουν κριτική, παρατήρησε πώς αισθάνεσαι κι απλώς σημείωσε αυτό που σου λένε και δες πώς μπορείς να ωφεληθείς από αυτό. Μην αντιδράς σε καμία περίπτωση».
Θα χαρώ να μου γράψετε τα σχόλιά σας. Δεν κοστίζει τίποτα.
Με αγάπη και φως
Γεννήθηκε από το γεγονός ότι πολλοί πλούσιοι είναι όντως διεφθαρμένοι και το πιο εύκολο είναι να γενικεύσει κανείς. Επίσης γεννήθηκε κι από τη βαθειά ανάγκη των ανθρώπων να αποτινάξουν από πάνω τους την ευθύνη για τις πράξεις τους. «Δεν φταίω εγώ, το χρήμα με διέφθειρε...!» Πριν χρόνια είχε προκύψει αυτό το θέμα σε μια έντονη αντιπαράθεση μ’εναν παλιόφιλο, ο οποίος υποστήριζε με πάθος αυτή την άποψη. Το δικό μου μήνυμα δεν διαπερνούσε με τίποτα τον συμπαγή τοίχο που είχε ορθωθεί μπροστά μου. Η δική του άποψη ήταν ότι το χρήμα από μόνο του είναι ικανό να διαφθείρει κάποιον. Ότι αυτό άλλαζε τον χαρακτήρα του. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι άπαξ κι αποκτήσεις χρήματα, δεν έχεις επιλογή, θα γίνεις διεφθαρμένος. Μια άποψη που όντως είναι αρκετά διαδεδομένη. Βολεύει να κατηγορείς κάτι απρόσωπο όπως το χρήμα.
Η αλήθεια είναι ότι η απόκτηση μεγάλου πλούτου οδηγεί σε πρόσβαση στην εξουσία, με την προυπόθεση ότι το άτομο ενεργεί απο το 3ο Τσάκρα (Μάνιπουρ), κι εκεί δεν μπορεί παρά να αποκαλυφθεί ο πραγματικός χαρακτήρας του ατόμου, ο οποίος στην προηγούμενη κατάσταση ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση. Υπάρχει και η λαϊκή ρήση, «δώσε σε κάποιον εξουσία, να δεις ποιός είναι!». Έτσι λοιπόν, δεν είναι το χρήμα που προκαλεί τη διαφθορά. Απλώς η απόκτησή του βοηθάει στο να αποκαλυφθεί η ενυπάρχουσα (υπογείως) διεφθαρμένη φύση του ατόμου.
Ο λόγος που είναι τόσο δημοφιλής αυτή η άποψη ανάμεσα στους μη-έχοντες, όπως προανέφερα, είναι ότι χρειάζονται επειγόντως μια δικαιολογία για το ότι οι ίδιοι δεν κατάφεραν να αποκτήσουν πλούτο. Το βάρος της ευθύνης για την οικονομική τους κατάσταση σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέψουν να πέσει στις δικές τους πλάτες. Είναι άπειρα πιο βολικό να πάει στους άλλους. Ξεχνάνε ότι αυτό δεν θα συνέβαινε αν δεν το επέτρεπαν.
Κανένας χειραγωγέας, δυνάστης, ηγεμόνας, εκμεταλλευτής ή απατεώνας δεν μπορεί να κάνει παιχνίδι χωρίς την άμεση ή έμμεση συνεργία του θύματός του. Θέλετε παραδείγματα; Το πιο πρόχειρο που μου έρχεται είναι το κλασσικό: ψηφίζω κάποιον όχι με βάση την ηθική του υπόσταση και την ικανότητά του για αποτελέσματα, αλλά γιατί θα μου διορίσει τον γιο ή την κόρη στο δημόσιο. Αλλο: ένα κόμμα ψηφίζει για αρχηγό του κάποιον όχι με βάση τα προσόντα του, αλλά με βάση το όνομά του (νεποτισμός). Μνημείο αξεπέραστο απίστευτης ηλιθιότητας. Επειδή κάποιος λέγεται Καραμανλής ή Παπανδρέου, αυτό σημαίνει ότι είναι κι ο καλύτερος για να κυβερνήσει μια χώρα; Δηλαδή αν κάποιος, με τα ίδια ακριβώς προσόντα, λεγόταν Τρίχας ή Μπουμπούνας θα είχε την ίδια ευκαιρία; Ούτε μια στο εκατομμύριο... Όταν οι πολίτες μιας χώρας σπάνε το ένα ρεκόρ ηλιθιότητας μετά το άλλο, δεν μπορούν παρά να έχουν (στην καλύτερη) έναν ανεπαρκή Πρωθυπουργό. Στη χειρότερη έναν ηλίθιο μπούλη.
Ο αγαπητός μου κύριος Ηλίας Μπαζίνας, ένας δημοσιογράφος που μου αρέσει να διαβάζω τακτικά αν και μ’ενοχλούν οι λεκτικοί ακροβατισμοί του πολλές φορές, γράφει σήμερα στον ΦΙΛΑΘΛΟ: «...η απίστευτης αθλιότητας εποχή που ζούμε ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ τον άνθρωπο μέχρι τον πυρήνα του όντος του, τον χάλασε! Και ευνόησε τα καρκινώματα...» Προσέξτε τη χρήση των λέξεων. Η ευθύνη δεν πάει σε συγκεκριμένα άτομα, αλλά στην εποχή! Η εποχή είναι αυτή που αρρώστησε τον άνθρωπο, όχι τίποτα άλλο.
Αγαπητέ κύριε Ηλία, εύχομαι να βρεις αυτό το κείμενο και να το διαβάσεις. Όταν κάποιος αρρωσταίνει, η ευθύνη βαρύνει τον ίδιο και μόνο. Ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν άδικο. Έχει άμεση σχέση με το πώς ένας άνθρωπος ερμηνεύει τα ερεθίσματα παντός είδους που όλοι δεχόμαστε συνεχώς. Δεν αρρωσταίνουμε όμως όλοι (ευτυχώς). Παράδειγμα: αν κάνετε μια δριμεία κριτική σε δυο διαφορετικά άτομα, ο ένας μπορεί να αντιδράσει με θυμό (το συνηθέστερο) κι ο άλλος να το ακούσει στωικά χωρίς να προβεί σε αντεπίθεση (το σπανιότερο) καταγράφοντας απλώς το μήνυμα που εμπεριείχε η κριτική που δέχθηκε και πώς μπορεί να ωφεληθεί από αυτό.
Όταν πέφτεις ψυχολογικά επειδή κάποιος σου είπε κάτι που σε πείραξε, αυτό είναι προϊόν επιλογής. Αυτή η επιλογή γίνεται τόσο γρήγορα που δεν το αντιλαμβάνεσαι. Νομίζεις ότι έγινε από μόνο του. Μέσα στο νου μας λειτουργούν πολλά προγράμματα με αυτόματο πιλότο, χωρίς δηλαδή να συνεδριάσει η «εσωτερική Βουλή». Ένα είδος τέτοιου προγράμματος είναι το εξής: «Αν σου κάνουν κριτική, τότε θυμώνεις κι αντεπιτίθεσαι».
Από τη στιγμή που εσύ, ο αρχηγός, έχεις "πέσει" ψυχολογικά, τα συστήματα του σώματός σου ακολουθούν παίρνοντας "σήμα" από αυτή την επιλογή σου και πράττουν αναλόγως. Το πρώτο σύστημα που κοπιάρει το "πέσιμό" σου είναι το ανοσοποιητικό. Μόλις πέσει αυτό, τα μικρόβια κάνουν πάρτι. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι δεν μπορείς να βγεις παραπονούμενος για το κρυολόγημα που ακολούθησε την πτώση του ανοσοποιητικού, γιατί θα σου πει "Αρχηγέ, εγώ πήρα σήμα από σένα. Έπεσες εσύ, έπεσα κι εγώ. Εγώ εσένα έχω για παράδειγμα."
Ο νους μας είναι, για τους γνωρίζοντες, το software της ύπαρξής μας. Ενώ ο εγκέφαλος, που πολλοί ταυτίζουν με τον νου, είναι το hardware. Αυτός ο παραλληλισμός πολύ με έχει βοηθήσει στη ζωή μου. Εύχομαι να γίνει το ίδιο και μ’εσάς. Δεν έχετε τίποτα να χάσετε και πολλά να κερδίσετε. Από τη στιγμή που ο νους είναι software, επιδέχεται αλλάγές στις εντολές που περιλαμβάνει. Όσοι έχουν ασχοληθεί, έστω και λίγο με προγραμματισμό κομπιούτερ θα ξέρουν πόσο εύκολα αλλάζει μια εντολή. Στην προκείμενη περίπτωση η εντολή «Αν σου κάνουν κριτική, θυμώνεις κι αντεπιτίθεσαι» αλλάζει σε «Αν σου κάνουν κριτική, παρατήρησε πώς αισθάνεσαι κι απλώς σημείωσε αυτό που σου λένε και δες πώς μπορείς να ωφεληθείς από αυτό. Μην αντιδράς σε καμία περίπτωση».
Θα χαρώ να μου γράψετε τα σχόλιά σας. Δεν κοστίζει τίποτα.
Με αγάπη και φως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου